عبادت درجات فراواني دارد. هر چه اشتياق انسان به عبادت بيشتر شود، اين حال توجه و اشتياق و احساس انس آن چنان پويا مي شود، كه سبب مي گردد فرد درجات كمال را يكي پس از ديگري طي كند و تا آنجا پيش رود كه خود را وقف حق تعالي نمايد و خواسته اي جز خواسته او نداشته باشد . زيرا او به مرحله اي رسيده است كه هرچه مي بيند خداست و بس .
حديث دوزخ و جنت رها كن پرستش، خاص از بهر خداكن
تو را بر هر دو گيتي برگزيدت هم آخر بهركاري آفريدت
زتو جز بندگي كردن نيايد از او جز خداوندي نيايد
بر اين در هيچ اكراهي نباشد و زين به هيچ درگاهي نباشد
اگر لافي زندي هم لاف دين زن هميشه دست در حبل المتين زن
به هركاري مددكارت خدا باد دليل راه دينت مصطفي باد
امام رضا(ع) فرموده است:«اگر خداوند مردم را (به آرزوي رسيدن) به بهشت اميدوار نمي كرد، و (به ترس) از دوزخ بيم نمي داد حقيقتا براي انسانها لازم بود كه مطيع فرمان الهي باشند، و از قانون الهي تخلف ننمايند . زيرا خداوند بندگانش را از نعمتهاي بيشماري برخوردار كرده، و به آنها احسان نموده است . همچنين به ايشان قبل از اين كه درخواست (هرگونه) نعمت كنند ، انواع فراواني از نعمتها عطا فرموده ، كه استحقاق و شايستگي آن را نداشتند . »
الهي تو شاهي و ما بنده ايم به شاهي تو جمله ما زنده ايم
تو پروردگار و همه بنده است تو فياضي و جمله شرمنده است
زفيض وجودت وجود همه زتو گشته پيدا نموده همه
الهي الهي فقير توام به هرجا روم دستگير توام
نباشد مرا از تو راه گريز ندارم زحكم تو جاي ستيز
به جنت مرا گر درآري عطاست به دوزخ گرم مي فرستي سزاست
برگرفته از کتاب نماز و دعا از دیدگاه امام رضا علیه السلام - نویسنده: محسن کتابچی
نظرات شما عزیزان: